بررسی نقش متفاوت اقلام تعهدی در محافظه کاری مشروط بین شرکتهای سودده و شرکتهای زیان ده

این تحقیق نقش اقلام تعهدی را در محافظه کاری مشروط حسابداری مورد بررسی قرار می دهد. محافظه کاری حسابداری را می توان به دو نوع محافظه کاری مشروط و محافظه کاری غیر مشروط تقسیم نمود. محافظه کاری مشروط منعکس کننده کاهش سود حسابداری به دلیل زیان همزمان اقتصادی، یعنی شناسایی به موقع خبرهای بد در مقایسه با خبرهای خوب، می باشد که در اصطلاح به آن شناسایی به موقع زیان گفته می شود. سودهای تحقق نیافته را می توان از طریق اقلام تعهدی صورتحساب سود و زیان شناسایی کرد. در این تحقیق تفاوت موجود بین شرکتهای سودده و شرکتهای زیان ده در شناسایی زیانهای تحقق نیافته از طریق اقلام تعهدی، مورد بررسی قرار گرفت. فرض بر این قرار گرفت که اقلام تعهدی در راستای محافظه کاری مشروط تنها توسط شرکتهایی که متحمل زیان حسابداری شده اند، مورد استفاده قرار می گیرد. در مقابل، شرکتهایی که سود حسابداری کسب کرده اند از اقلام تعهدی در راستای محافظه کاری مشروط استفاده نمی کنند. نتایج تحقیق این فرضیه را تأیید نمود. به طور خاص، نتایج تحقیق نشان داد که شرکتهای سودده از اقلام تعهدی جهت انعکاس زیان اقتصادی، همانطور که توسط بال و شیواکومار (2006) پیش بینی گردیده بود، استفاده نمی کنند. در مقابل، شرکتهای زیان ده از اقلام تعهدی به منظور نشان دادن کاهش در جریانهای نقدی آتی مورد انتظار، استفاده می کنند. آزمونهای بیشتر نشان داد که تفاوت محافظه کاری مشروط بین شرکتهای سودده و شرکتهای زیان ده به طور عمده ای به دلیل استفاده متفاوت از اقلام تعهدی در این قبیل شرکتها بوده است. اقلام خاص در شرکتهای زیان ده در مقایسه با شرکتهای سودده بیشتر منفی می باشد. علاوه بر این، اقلام خاص رابطه مثبتی با جریانهای نقدی دارد و این در حالی است که رابطه بین اقلام تعهدی و جریانهای نقدی منفی می باشد. استفاده شرکتهای زیان ده از اقلام خاص در راستای محافظه کاری مشروط استفاده می کنند حتی به رابطه مثبت تری بین جریانهای نقدی و اقلام خاص منجر می گردد. از سوی دیگر، شرکتهای سودده از اقلام خاص به منظور کاهش نوسان موقتی جریانهای نقدی که به موجب زیان اقتصادی ایجاد می گردد، استفاده می گردد.